دیدبان: خصومتِ فراتر از همراهی با تحریم‌ها توسط فرانسه، چیزی نیست که بتوان آنرا مخفی کرد. آقای موسویان، مذاکره کننده سابق هسته‌ای، امروز در نشریه لوموند بیان داشته که: بعد از توافق، من از دوستان و همکاران سابقم پرسیدم کدام کشور در نظر شما منفی‌ترین نقش را داشت؟ به اتفاق آراء گفتند: فرانسه! گاهی فرانسه از امریکا غیرقابل انعطاف‌تر بود.
قضیه‌ی خون‌های آلوده، حمایت‌های فرانسه از گروه تروریستی منافقین، برهم زدن تمامی قراردادها و معاهدات فراتر از تحریم‌ها، کارشکنی‌های مکرر در مذاکرات، توهین توسط شخص فابیوس و اولاند به ملت ایران و... چیزی نیست که به راحتی بتوان از کنار آن گذشت.
رفتارِ خصمانه‌ی یک کشور، باید برای‌ش هزینه‌ای ولو اندک داشته باشد و اگر رفتارِ متقابلِ متناسب صورت نگیرد، حتما رفتار خصمانه‌ی قبلی تکرار خواهد شد. اما متاسفانه رویکرد دولتِ آقای روحانی نشان داده که نه تنها قرار نیست رفتار متقابلی صورت بگیرد بلکه بناست پیامی بسیار خوش‌بینانه و حاوی فراموشی گذشته به کشورهای متخاصم ارسال شود: با ایران، هر رفتاری می‌خواهید داشته باشید، درهای اقتصاد ایران به روی شما باز است!
این‌که بعد از این‌همه بدعهدی، با فرانسه قرارداد خودروسازی بدون ذکر یک تبصره‌ی تامین کننده‌ی منافع ایران در صورت تحریم مجدد بسته می‌شود، این‌که نه وزیر یا معاون اول، بلکه شخصِ آقای رئیس‌جمهور به دیدار مدیرانِ ایرباس و توتال می‌رود نوعی رفتار است که اندک شک و شبه‌ایی را برای کشورهای دیگر در رفتار‌های فرصت‌طلبانه با ایران از بین می‌برد و اینجاست که منافع ملی دراز مدت ما به شدت ضربه خواهد خورد.
متاسفانه در این میان رسانه‌ها و تحلیل‌گران دلسوز که این نکات را متذکر می‌شوند با انگِ "دلواپس" و غیره رانده می‌شوند و رسانه‌های حامی دولت هم اصرار دارند تمامی گذشته را نادیده گرفته و مشغول شمردنِ "تعداد پله‌هایی" باشند که رئیس‌جمهور فرانسه برای رئیس‌جمهور ایران پایین آمده است.
منبع:جهان
پله‌هایی مهم‌تر از منافع ملی در پس"ایرباس های نسیه"!
